In de tuingeschiedenis gaan kunst en tuinen vaak goed samen. Voorbeelden hiervan zijn de paleistuinen van Paleis het Loo en de tuinen van Versailles. Hierin hebben vaak klassieke kunstwerken een prominente rol. Maar ook moderne tuinen lenen zich goed voor kunstwerken in de borders.
In het jubileumjaar van De Kruidhof zijn dit jaar maar liefst 3 verschillende kunstenaars aanwezig die enkele van hun werken exposeren.
Jan Ketelaar exposeert met 3 bijzondere werken in de geneeskrachtige kruidentuin. Ketelaar werkt veel met ijzer, maar heeft ook een bijzonder marmeren beeld geëxposeerd. Jan ketelaar werkt in zijn atelier in Drachten aan grote ijzeren werken. Sind zijn exposities in New York is Ketelaar een bekende Fries geworden die naast zijn zeer herkenbare werken ook poëtische werken maakt. Zondagmiddag 20 juni zal er in samenwerking met enkele andere schrijvers een poëzie/muziekmiddag worden georganiseerd in de thematuinen van De Kruidhof.
Hein Mader laat bezoekers van De Kruidhof genieten van een aantal van zijn abstracte bewegende beelden. Het combineren van kunst en natuur is een van de idealen van de nu 85-jarige beeldend kunstenaar. Ook wil hij graag dat er rondom zijn beelden iets gebeurt, dat zij als het ware het decor zijn. Mensen komen op adem als ze een tijdje te midden van de beelden van Hein Mader verkeren. De Botanische tuin in Buitenpost is ook zo’n plek om tot rust te komen, tussen de planten, bloemen en bomen, waar de vogels fluiten en de tijd even stil lijkt te staan.
Wie even op een van de bankjes in de Muziektuin van De Kruidhof neerstrijkt, kan de beelden van Hein Mader op zich laten inwerken. De wind brengt de beelden in een fascinerende beweging. Het kan haast niet anders, of de bedoeling van de kunstenaar openbaart zich: een streven naar harmonie, beweging, naar evenwicht. “Ik wil de schoonheid dienen”, zegt Mader. “Met mijn beelden wil ik een daad stellen tegen die stroming in de wereld die de schoonheid van de schepping ontkent. Die de schepping roekeloos uitbuit en misbruikt”.
Op 46-jarige leeftijd koos Mader radicaal voor een leven als beeldhouwer. Hij zegde zijn baan op en ging aan de slag: “Een stem in mij, die ik mijn ‘baas’ noem, zei dat ik in opstand moest komen tegen al die nare, ziekmakende elementen in de maatschappij.” Hij begon met ijzer te werken op een scheepswerf in Amsterdam. Het duurde liefst veertien jaar voor hij voor het eerst een opdracht kreeg. Het was een tijd van hard werken, armoede en eenzaamheid. Na dertig jaar ontdekte Mader de ruimte van het Friese land. Hij zocht en vond een plek in Mantgum, waar zijn werk verder kon uitgroeien. Verkopen doet hij niet meer. Een groot deel van zijn driehonderd beelden is ondergebracht in de Stichting Beheer collectie Hein Mader. Uiteindelijk moeten de beelden een plaats krijgen in een beeldentuin, met een multifunctionele binnenruimte voor de houten beelden. Een voorproefje van wat een dergelijke beeldentuin zou kunnen zijn is te zien in De Kruidhof in Buitenpost.
Oene van der Veen is een sensitieve kunstenaar, hij laat zich leiden door wat zijn gevoel hem ingeeft en luistert naar zijn materiaal. De beelden die op De Kruidhof staan zijn allemaal van hout. Zijn mooiste momenten ervaart hij wanneer het mes als vanzelf snijdt en het beeld in wording hem als het ware iets cadeau doet – plotseling toont het zich: gelukzaligheid is de diepste ervaring. Maar beeldhouwen is ook hard werken. Het eerste hakken is bepalend voor wat het worden moet. De ruimtes die je het eerst in het hout maakt, zijn het moeilijkst te overzien. Waakzaam verkent de kunstenaar op de tast de weg waarlangs hij gaan moet.
Wie nu in de Kruidhof dwaalt, zal zijn blik van de aarde en de planten naar de beelden laten gaan, die daar plotseling opduiken: midden tussen de planten staat een verstilde figuur, die alle aandacht naar zich toetrekt. Pas als de wandelaar het beeld van alle kanten op zich in heeft laten werken, ervaart hij wat het zeggen wil. Zo komt hij ook het ‘It houten wiif’ tegen. In zijn lange, opgaande lijnen toont het beeld een en al vrouwelijkheid. Aan het eind van het lange pad in het rosarium staat ‘De Dream’, een enorm hoofd waarin een droom uitgespaard is, een vrouwenfiguur. In de prachtige, gloednieuwe heemtuin verrijst, boven op de heuvel daar, het zes meter hoge ‘Tussen hemel en aarde’ : een figuur met boven op zijn hoofd een vogel, die de liefde voor het leven symboliseert.