Feeëriek cadeautje van Moeder Natuur
Eén van de mooiste zwammen die men kan aantreffen in de natuur is het Gewoon Elfenbankje (Trametes versicolor). Het is een 1-jarige die we het hele jaar kunnen aantreffen en die van nature voorkomt in Europa en Noord-Amerika. Vaak in de herfst omdat dit seizoen ideaal is voor schimmels. Meestal in grote groepen in rijen of dakpansgewijs op dode stammen of afgewaaide takken van allerlei soorten loofbomen, veel minder op naaldbomen.
Natuurlijke wijze van recyclen
Het is een zogenaamde saprofyt (sapros is Grieks voor ‘verrot’ en phutton betekent ‘plant’) d.w.z. dat een saprofyt zich voedt met voornamelijk dood organisch materiaal. Ze recyclen als het ware. Zonder hen zou een bos omkomen in zijn eigen afval. Gewoon Elfenbankje is één van de veroorzakers van ‘witrot’. Dit is een aantasting van hout. Het in de stam/tak aanwezige houtstof wordt afgebroken en krijgt een bleke vezelachtige structuur en wordt sponsachtig en daardoor gevoelig voor houtbreuk.
De elfenbankjes op de onderstaande foto zijn aangetroffen op moten van een omgezaagde boom op het terrein van De Kruidhof.
De naam Elfenbankje komt van de groeiwijze. Ze vormen een plat oppervlak terwijl ze uit de stam van een boom groeien, het lijkt een soort zitvlak, maar dan voor hele lichte wezens, zoals elfen. In Engeland vinden ze de zwam lijken op de staart van een kalkoen en wordt daar ‘Turkey Tail’ genoemd. In China noemen ze het ‘Wolkenzwam’ (Yunzhi) vanwege de gelijkenis op een wolk. Overigens is het gebruik van Elfenbankjes al eeuwen bij Chinese heersers en Japanse keizers bekend. ‘Versicolor’ betekent meerkleurig, de als fluweel aanvoelende hoed met een breedte van 4 tot 8 cm, bestaat uit verschillende kleuren, van zwart, bruin, blauwgrijs tot paars en geel met een witte rand. Bij droging veranderen ze nauwelijks van kleur of vorm vandaar dat je ze in bloemstukken kunt aantreffen.
Genieten van de natuur
Gewoon Elfenbankje is niet giftig, maar het vlees is taai en leerachtig waardoor hij oneetbaar is. Het is toegestaan om voor eigen gebruik 250 gram p.p. aan paddenstoelen te zoeken, doch in Nederland is op veel plaatsen in het wild plukken verboden. Niet alleen omdat ze vaak zeldzaam zijn maar ook omdat het niet altijd bij iedereen bekend is welk soort giftig of niet-giftig is en het eten ervan soms een dodelijke afloop kan hebben. Ook kan wildpluk gezien worden als stroperij wanneer de eigenaar van het perceel geen toestemming heeft gegeven.
Laten we vooral genieten van wat de natuur ons schenkt en tenslotte is het ook gewoon voedsel voor in het bos levende dieren.