“We waren zondag al in de buurt en dachten dat de tuin dan wel dicht zou zijn. Dus bleven we luieren. Maandagmorgen keek ik in de reisgids, en zag toen, dat De Kruidhof juist op maandag dicht is”. Maar Klaartje wilde de tuinen zo graag zien, dat Steven haar overtuigde: nog een dagje luieren en dan op dinsdag erheen. “Want anders krijg je spijt”.
Klaartje is herboriste, dat is wat we in Nederland een kruidenvakvrouw noemen. Ze maakt zalven en tincturen van kruidenplanten. Ze is verbaasd, dat ze het moederkruid niet terug kan vinden in de Geneeskrachtige Kruidentuin. “Die plant staat hier wel overal in de tuinen waar we langs komen. Ik ben er op afgestudeerd. En het moederkruid heeft me van de migraine afgeholpen.” Ze wijst in de richting van de Kloostertuin: “Daar staan ze wel.”
Steven en Klaartje komen uit België en zijn voor het tweede seizoen aan het rondtrekken met hun authentieke zigeunerwagen. Achter de trekker, met 17 km per uur. Ze zien alles onderweg en krijgen veel bekijks en commentaar. Thuis in Zomergem/Beke hebben ze een boerderij met veel mogelijkheden voor een gastvrij onthaal, zowel voor langstrekkende reizigers als voor de dorpsgenoten. Steven is keramist. Hij legt uit, dat dit niet betekent, dat hij pottenbakker is. Als hij ons foto’s van zijn werk laat zien, snappen we, dat we met een beeldend kunstenaar te maken hebben. Hij werkt momenteel veel met polyester, waar hij schitterende beelden van maakt, vrouwenfiguren, koppen. We zien ook een bijzondere woning die hij grotendeels zelf gemaakt heeft, modern en strak vormgegeven, met industriële elementen. En regelmatig gaat hij een week of zes naar de Eifel om daar steen te houwen.
Vorige zomer reisden ze voor het eerst samen met de wagen. Op weg naar Santiago de Compostela kregen ze meteen al pech en flinke onkosten aan de wagen. En in Normandië bleven ze langer rondhangen dan ze gedacht hadden. Ze leven een vrij leven, zonder al te veel plannen te maken of zich aan afspraken te binden.
Vandaag zijn ze dus eindelijk beland in De Kruidhof, op het idee gebracht door de reisgids. Ze zijn onder de indruk van de vele verschillende thematuinen en willen graag weten hoe al dat werk hier verzet wordt. Voorzien van een paar bijzondere kruidenplanten gaat de reis aan het einde van de middag weer verder. Het logies is niet gepland: “We zien wel waar we terecht komen. Meestal gaan we bij een boerderij staan, soms op zomaar een mooi plekje. We hebben een watertank van 25 liter bij ons en daar kunnen we wel zeven tot acht dagen mee doen.” Als het moet. Want een enkele keer onder de douche is wel heerlijk, als het je dan toch wordt aangeboden.
Gevraagd naar hun namen, ontdekken we dat ze passen bij De Kruidhof: een vink en een kabouter. Lutin is een Franse naam en betekent behalve kabouter ook dwerg en grappenmaker, legt Klaartje ons uit. Dat lijkt wel wat op onze trollen, en vinken zingen er natuurlijk volop in De Kruidhof. We wensen Steven en Klaartje een goede reis.