Op sociale media proberen we de cyclus van De Kruidhof te delen met bezoekers. Hierop krijgen we altijd hele bijzondere reacties. En toch is het delen van verwondering op het internet in mijn beleving een slecht aftreksel van de daadwerkelijke ervaring. De ervaring waarin je zintuigen worden geprikkeld. Je heel even voor jezelf op een ander niveau terecht komt en misschien wel even één wordt met de natuur”.
Jan Willem Zwart, onze directeur, neemt jullie het komende seizoen mee in verwondering. Verwondering van de kruidige natuur:
“ Is er dan wel wat te zien in de tuin?” wordt mij dikwijls gevraagd door mensen die De Kruidhof willen bezoeken. Mijn antwoord is standaard en meer van filosofische aard. “Als je echt kijkt, maar dan ook echt, is er altijd wat te zien in de natuur…” Misschien een beetje een dooddoener, maar ik meen het van harte! De Kruidhof is aangelegd en de grote collectie van kruiden hebben allemaal zo hun eigen bloemenpracht. Dat is mooi, daar komen in de zomermaanden vele bezoekers op af, maar echte schoonheid zit hem wat mij betreft in de verwondering van de natuur. De samenhang en het bredere geheel. De eerste bijen die bijvoorbeeld de meest vroegbloeiende Alruin komen bezoeken, of de sterk geurende Hamamelis in de sneeuw die ondanks de kou toch insecten weet te lokken met de heerlijke zoete geur. Maar ook al die verschillende Helleborussen. Ieder met een eigen honingmerkje dat fungeert als bewegwijzering voor insecten naar de stamper en meeldraden. Natuur is voortdurend bezig met de cyclus van het overleven, de cyclus van het seizoen, de cyclus van de natuur.
De groengele Alruin
Op een mooie winterse dag eind februari staat de groengele alruin in volle bloei. De vijfpuntige kroonblaadjes verraden dat het een nachtschade-achtige plant is. Eigenlijk is de plant heel onopvallend. Je moet als het ware echt even door de knieën om de bloemen te zien. De bloemen zitten lekker warm tussen de ietwat harige bladeren. Af en toe bezoekt een bij de bloem die groengeel is met zwarte accenten. Ik zou van alles kunnen vertellen over symboliek, kunst en mythologie van de Alruin. Dat is zeker boeiend, maar het zal een lang verhaal worden. Er is namelijk heel veel over te vertellen. Ik kijk nog even naar die bij. De bij die op een winterse dag in de zon de Alruin komt bezoeken. Een eenvoudige daad van de bij met grote gevolgen later deze zomer. De bevruchting wordt omgezet in zaadvorming. Vruchten zo groot als tomaten blijven achter op de grond. En liggen nu nog rottend naast de bloeiende Alruin. De cyclus van het leven.