Zondag 9 november. De zon schijnt, ik loop met mijn hond eerst een lang stuk langs de Swadde, een heel klein riviertje hier in de buurt. Ik zie de bramen en rozenbottels nog aan de struiken hangen en het gras is groener dan groen. Meteologisch is het allang herfst, gevoelsmatig is de herfst er nog maar net.
Mijn wandeling inspireert en activeert mij om thuis lekker in de tuin aan het werk te gaan. Spontaan pak ik de bezem en begin aan het begin van het hoofdpad te vegen. De planten die over het pad hangen knip ik af en ook de hop waarvan de bladeren er al af zijn knip ik af. In een mum van tijd heb ik een grote hoop met tuinafval. Tuinafval hoor ik mezelf zeggen…
De afgelopen weken ben ik volop bezig met green-economy en circular green-economy. Termen die gebruikt worden bij grote projecten en termen die gebaseerd zijn op eeuwenoude kringloopprincipes. Mijn gedachten dwalen af. Ik stel mezelf vragen waarom ik mijn compostvat niet meer gebruik, waarom ik doorgaans kies voor de groenbak die hier door de Gemeente wordt opgehaald. Ik vraag me af waarom ik voor mijn moestuin nadenk over bemesting en wie ik om oude paardenmest kan vragen. Ondertussen rommel ik wat aan. De Dahlia’s moeten ook nog uit de grond en ik heb een aantal bijzondere Pelargoniums die doorgaans bij De Kruidhof overwinteren. Ik besluit om de planten te verzamelen en deze direct naar De Kruidhof te brengen. Sommige privileges moet je toch uitbuiten dacht ik nog.
In het dorp is het nog rustig. Buitenpost is wat dat betreft een traditioneel dorp. Kerk en thuis koffiedrinken. Ik rijd met mijn planten in de auto samen met mijn vrouw naar De Kruidhof. Door het achterhek kunnen wij heel dicht bij de kas komen en hier kan ik de planten gemakkelijk uit de auto halen en in de kas zetten. De kas ruikt naar kruiden. Heerlijk, een typische Kruidhof geur. Mijn vrouw en ik lopen samen nog even door de thematuinen. De heemtuin is net gemaaid en het gras is afgevoerd. Waarheen? Wordt hier compost van gemaakt? Nee, zo realiseer ik me. De heemtuin heeft juist arme grond nodig. Compost is hier uit den boze omdat dit de grond veel te vruchtbaar maakt voor planten die we eigenlijk niet in de heemtuin willen hebben. Circular, kringloop, hoe zit dat dan? Al wandelend haal ik in gedachten een lesje bemestingsleer boven.
“Vermesting betekent een overmaat aan stikstof en fosfaat in bodem en water. Een te grote hoeveelheid fosfaten en nitraten (stikstof) in het grond- en oppervlaktewater ontregelt de ecologische processen en vormt een bedreiging voor drinkwaterbronnen. Het gevolg is o.a. aantasting van de biodiversiteit en het verdwijnen van soorten.”
Ik ben verward door mezelf. In eerste instantie lijkt kringloop zo eenvoudig, bijna romantisch, maar hoe langer ik erover nadenk, hoe verwarrender het wordt.
Ik geniet nog even, van de in vermesting levende inktviszwam en de bloeiende Viburnum “Botnatense Dawn”. Maar goed ook, komende week ga ik me weer met circular economy bezig houden. Op papier, dat is niet zo verwarrend.
Jan Willem Zwart